Dingen gaan zoals ze gaan...

Om maar met de laatste ervaring te beginnen. We hebben een auto gehuurd waarmee wij vanmorgen vroeg zouden vertrekken naar Asembo en Uyoma om vervolgens over te steken naar Rusinga en vervolgens langs de zuidzijde van de inham van Lake Victoria terug te reizen naar Kisumu. Vanmorgen zijn we dus om half zeven opgestaan en Hans ging op tijd de auto halen zodat we ook vroeg konden vertrekken, maar helaas, wat ik vreesde gebeurde, hij kwam maar niet terug. De auto was helemaal niet nagekeken en gepoetst zoals beloofd, het remlicht deed het niet en een band was te slap. Deze euvels zouden spoedig zij verholpen werd hem beloofd waardoor we s'middags wel konden vertrekken. Hans vertrouwde het niet en gaf aan dat we morgen wel zouden vertrekken. s'Middags ging hij terug om de auto te halen, men had de remblokken ook vervangen en toen de auto moest starten deed hij het niet. Er werd weer een monteur bijgehaald die een andere accu plaatste om te starten en vervolgens sloeg na korte tijd de auto weer af. Dit herhaalde zich een paar keer en er bleek een slecht aardecontact te zijn. Om half zes ongeveer was het dan zover en kregen wij de auto mee en kunnen we morgen op reis (P.S. het betreft hier een Toyota Rav!).
Wat dus een verloren dag ging lijken omdat wij ons plan al hadden gemaakt werd het toch niet, dat had ik overigens ook niet verwacht want hier gebeurd altijd altijd wat om het zo maar uit te drukken. De "club van 300" heeft geld gegeven voor een betere voeding voor de kinderen op school en dit word gedeeltelijk besteed aan gezondere voeding voor de kinderen. Omdat wij nu toch nog hier zijn gaan Kadogo en ik mee naar de markt in Kiboshwa om mango's voor hen te kopen. De markt die ik nog ken is mooi om mee te maken, er is immers van alles te koop, vooral veel voedsel zoals, groenten, vis, aardappelen, vlees.er zit iemand een vrouw haar teennagels te vervener zij kappers en kapsters actief, je kunt er messen laten slijpen etc..etc..... We praten wat met mensen, het zijn vooral vrouwen die hun waren staan te verkopen. Ik maak wat foto's wat niet altijd gewenst is, dus let ik erg op wat ik doe, eigenlijk mag het altijd als je maar wat koopt, geef ze maar eens ongelijk. Er is een onopvallende techniek die ik aardig beheers en dat is fotograferen van uit mijn middel (in mijn jeugd gezien in cowboy films) en dat terwijl ik de andere kant op kijk want ik wil deze beelden echt niet missen in mijn verzameling.
Thuisgekomen gaan we tijdens het middageten mee naar school waar de mango's bij het eten worden uitgedeeld en ik word door een leraar gevraagd om mee te gaan naar de gymnastiek les een eind verderop op het speelveld van een andere school. Het zijn leerlingen van groep 6, 7 en 8 die hier aan deelnemen. De jongelui hebben er ondanks dat het heet is zin in en sporten er flink oplos met de nodige streken die de onderwijzer veel stress opleveren maar hij is het met mij eens dat dit bij deze leeftijd hoort, s'avonds ben ik er behoorlijk moe van zegt hij.
Vanavond heb ik matoembo gegeten, niet veel, maar gewoon om te proeven. Matoembo word gemaakt van de ingewanden van de koe waar ze hier gek op zijn, het werd klaargemaakt door twee jonge dames van hiernaast en de saus erbij maakte dat het er lekker uitzag en lekker rook, dus waarom niet geprobeerd.
Morgenvroeg gaan we dus echt een uitstapje maken met de auto, we hebben er vertrouwen in en een verslag volgt later.

Houdoe,

Wim.

P.S. bedankt voor de reacties.