Avonturen tot in de late avonduren.

Beste lezers,

De titel zegt eigenlijk alles over dit bericht. We zijn op donderdagmorgen op tijd op pad gegaan naar Uyoma, we hadden de reis bijgesteld en het bezoek aan Uyoma en Asembo hebben we uitgesteld omdat we naar Rusinga Island wilde, Ruma National Park (wilde dieren kijken)gaan en vervolgens nog een bezoek wilden brengen aan Mount Homa en Lake Simby.
Het plan was om dit in 2 of 3 dagen te doen, het zijn er 3 geworden.
De reis verliep voor Keniaanse begrippen vlot al valt het niet mee om s'morgens door Kisumu te komen zonder de bijna overal ontbrekende bewegwijzering in al die drukte, je moet voor zover je de weg niet kent rijden op je gevoel en dat lukte ons goed. Eenmaal buiten Kisumu weten wij nog een aardig eind de weg al vroegen we elke keer wanneer wij twijfelden voor alle zekerheid toch maar de weg, dit is hier niet moeilijk omdat overal mensen zijn die of wel onderweg zijn, veelal te voet of naast de weg hun waar proberen te slijten. Als ze de weg hebben gewezen verwachten de de mensen fooi en de handelaren wel dat je wat koopt, Als je teveel van hun diensten gebruik maakt moet je wel opletten dat jezelf niet langs de weg moet gaan staan om alle overtollige etenswaar kwijt te raken. Een andere oplossing is natuurlijk uitdelen aan mensen die je vervolgens de weg weer vraagt. Bij dit oeroude navigatie systeem zijn fouten vrijwel uitgesloten en je hebt altijd goede ontvangst. Volledig op schema kwamen wij bij de Ferry voor de oversteek, we konden binnen enkele minuten aan boord om de bijna 1 uur durende oversteek te maken. Het is een prachtige ervaring, je ziet veel vissersboten waaronder zeilboten, roeiboten en een enkele motorboot en het uitzicht is fantastisch, je kijkt uit over het op 2 na grootse meer van de wereld meer en de diverse eilandjes hier bij de Winam Gulf. Het is zeer warm met af en toe een koel briesje en zo raak ik in prettige dromerige gedachten verzeild.
Eenmaal aan land rijden we via een aangelegde dijk naar Buringa Island. Op dit eiland zijn de eerste opgravingen gedaan die op het ontstaan van onze voorouders wijzen een paar honderd miljoen jaar geleden, we zijn dus op bezoek op de plaats van onze echte roots!!!!! We hobbelden over de zeer slechte weg naar het resort van Linda een Amerikaanse (weduwe van een in de U.S. vermoorde Luo van hier. Ook weer een verhaal waardig) waar Kadogo haar broer George met zijn vrouw en kinderen met kerst logeerden Op dit eiland waar de in 1969 op 39 jarige leeftijd vermoorde politicus Tom Mboya ligt begraven worden in het mausuleum krantenknipsels bewaard die betrekking hebben op Kadogo's vader die indertijd ook politiek zeer actief was en net als Mboya behoorde tot de Luo stam.
Allereerst komen we bij een exclusief resort met een eigen landingsbaan en alles erop en eraan, we gaan er even een kijkje nemen, vergapen ons aan alle luxe.... zwembad, massage, wirlpool (of hoe dat ding mag heten), uitstapje met een boot naar een van de eilanden en alles wat je je maar kan bedenken voor omgerekend voor euro 400,00 per dag. Als je niet met armoede geconfronteerd wil worden kun je er komen via binnenlandse vluchten zonder ook een meter op de openbare weg te komen. Wil je nog naar een Wildpark dan vlieg je weer met een vliegtuigje er naar toe en land je in het park. Zo hoef je je niet te schamen voor je exclusieve leventje. Niets voor mij dus... drinken er iets en gaan naar het betaalbare resort van Linda. Het ligt ook aan het Lake en is opgetrokken in een soort hobbit stijl. We ontmoeten hier een Amerikaans gezin, vader, moeder, dochter en schoonzoon die 9 jaar geleden hier een school hebben gesticht onder de vlag van een of andere kerk die in veel ontwikkelingslanden in de wereld dit soort projecten heeft lopen. De volgende dag gaan we er op bezoek, het project is goed opgezet en het verschil met Kadowinja is het beschikbare geld. Dit extra kapitaal komt goed van pas en men doet er heel goed werk met gezondheidszorg (Ze zitten zelf thuis in de U.S. in de verpleging) etc. mee. Persoonlijk heb ik moeite met dat godsdienstige stempel wat me aan de bekeringsdrift van de vroegere missionarissen doet denken.
Vervolgens gaan we naar het graf van Tom Mboya waar langs de weg al een gids zit te wachten op bezoekers. Hij neemt ons mee naar het museum over het leven van Tom Mboya, waar van alles bewaard word van deze politicus die al op 21 jarige leeftijd een groot leider was. Halverwege de gids (halfbroer van Tom Mboya, zoon van een andere van Tom's vader 5 vrouwen) zijn verhaal zei hij dat, hij zijn verhaal vast gelegd wilde hebben zodat het nooit zou worden vergeten, wij besluiten het op te nemen en hij begint zijn zeer interessante verhaal weer van voren af aan.
Na het bezoek aan het museum gaan we naar het mausuleum waar een andere gids klaar staat om zijn verhaal te doen, het lijkt een herhaling te worden van het eerste verhaal en daar wijzen we de gids (ook een halfbroer van Tom Mboya, echter weer van een andere vrouw van Tom's vader) op, hij kort zijn verhaal in en geeft toelichting op al wat hier bewaard wordt. Kadogo vraagt waar het krantenknipsel met foto van haar vader is. Ze gaan op zoek en vinden meerdere artikelen over haar vader waarvan een met een foto waarop hij na een verkiezingsoverwinning op schouders van aanhangers wordt gedragen. De overwinning is hier op dit eiland gevierd en het is voor Kadogo dan ook een heel speciaal moment om hier te zijn . Achteraf begrepen wij waarom die ene gids al bij de ingang klaar zit, de bezoekers komen natuurlijk voor het mausuleum en hebben vervolgens geen zin om 2 keer naar een grotendeels hetzelfde verhaal te luisteren in een zeer primitief klein museum, maar goed dat hij er zat want wij hadden zijn verhaal niet willen missen. De situatrie hier leek te wijzen op enige rivaliteit binnen de familie.

.... Terwijl ik dit schrijf beginnen ze in een kerk hier 100 meter vandaan weer met het luidruchtig uitdrijven van boze geesten....

Later dan de bedoeling verlaten we het eiland op weg naar Ruma National Park om wilde dieren waaronder de alleen in dit park levende paardenantilope te gaan bekijken. We rijden over een zeer slechte weg waar ik af en toe uitstap om te kijken of Hans wel door de vele gaten en gleuven veroorzaakt door de wegstromend regen water kan rijden. Als we bij het park aankomen blijkt het niet makkelijk om de entree en het verblijf in voor ons opgezette tenten in het park te regelen. Iets wat eigenlijk binnen enkele minuten te regelen valt duurt hier wel een uur. Kadogo betaald als Kenianse maar een fractie van Hans en ik, Hans heeft echter als echtgenoot van een Keniaanse recht op korting die de parkwachter echter niet wil geven, in tweede instantie omdat hij de indruk heeft dat wij bereid zijn om toch het volle bedrag te betalen... er wordt over en weer gebeld en uiteindelijk weet Kadogo er een aanzienlijke korting uit te slepen van zo'n 40% zo'n 20 euro per persoon. Uiteindelijk rijden we het park in op zoek naar de kampeerplaats met questhouses volgens de gids op ongeveer 1km vanaf de ingang . Al spoedig begint het te schemeren als we rijden naar de eerste afslag links en waarna we de eerst volgende links weer moeten nemen. Keniaanse kilometers zijn echter langer dan Nederlandse en de eerste afslag komt na meerdere nederlandse kilometers rijden, we slaan deze weg in en komen op een landings c.q. startbaan uit. we rijden hem af in de hoop onze bestemming te vinden aan het einde van de baan staan 2 zwarte neushoorns (deze zijn zeer zeldzaam, paardenantilopes hebben we dan al enkele gezien) maar van ons nachtverblijf is niets te zien en dus rijden we maar terug en gaan op zoek naar de tweede afslag die hij wel bedoeld zal hebben. Inmiddels rijden we door het pikke donkere park als we een een wegwijzer zien waarop staat dat we nog 6 km hebben te gaan, het zullen er toch geen 60 zijn denk ik hardop. Gelukkig waren het toch maar 6km en bereikte wij de wachtpost bij ons nachtverblijf. De tenten waren niet opgezet en de rangers reden ons naar onze kamperplaats in het park waar geen questhouses bleken te zijn en wij het verzoek kregen om s'nacht in de tenten te blijven omdat er vast wilde dieren een kijkje zouden komen nemen..... Dit leek ons wat al te veel van het goede hier in het lange gras waar ook nog eens giftige slangen konden zitten en we vroegen hun om een veiligere plek. Die bleek er te zijn en we reden naar de questhouses waar er nog eentje van vrij bleek te zijn en waar wij konden overnachten.... En eindelijk aan een lange dag vol onverwachte avonturen tot in de late avonduren kwam zo een einde.......... Wordt vervolgd!