Op reis in Kenia..... Uyoma.......

Hallo "medereizigers",

Zaterdag zijn we richting Uyoma gegaan waar we eerst een bezoek hebben gebracht aan de moeder van Anthony die hier in de buurt woont met haar familie. In een omheinde woongemeenschap liggen hier een viertal huizen waarvan zij de centraal gelegen en grootste woning bewoond. De 2e vrouw van haar in 1998 overleden man woont in een kleinere woning ernaast. Wij logeren in het huis van Anthony die in Amsterdam studeert, hij is een goede kennis van Kadogo die ook veel doet voor de ontwikkeling van de plaatselijke bevolking.
De ontvangst is zeer gastvrij en ik weet inmiddels dat een van de kippen er weer aan zal moeten geloven, ik ben geen liefhebber van kip en zal het nooit worden maar het is te eten. Weer is er een overleg gevoerd met de plaatselijke vrouwengroep die over scholing gaat etc. gaat, aan mij weer de opdracht om dit kleurrijke gezelschap te fotograferen.
Het gaat te ver om in details te treden maar het is mooi om dit mee te maken. De familie bezit zeer vruchtbare grond in een rivierdelta en met het weer van dit jaar zijn de opbrengsten hier goed. Lopend over de het pad tussen de velden door zie ik aan de sporen dat er die dag geploegd is met ossen en denk: verdorie daar heb ik nog geen film en foto's van en morgen is het zondag. Misschien is de zondag ook hier een rustdag, wie weet al heb ik van rust nog niet veel gezien hier.... ze zijn altijd aan het werk... over luie Afrikanen gesproken!!!!!!
Zondagmorgen 5.30 uur. Het is nog donker, ik wordt wakker van het opjagende geschreeuw van mensen en denk....... Yes, ze zijn aan het ploegen en sta op, pak mijn camera en ernaar toe. Maar helaas de poort is nog opslot en om over een muur vol glasscherven te klimmen zie ik ook niet zitten dus sla ik het tafereel gade en film wat in het halfduister.
Na ongeveer een kwartier komen 2 kinderen aangelopen die de poort voor mij open maken zodat ik ernaar toe. Het is zwaar werk voor de 6 ossen en 2 ezels die door 2 man met zwepen continu worden gedreigd met zwepen om door te werken, slaan doen de mannen nauwelijks. Het is of ze begrijpen dat dit werk voor het 8 span ook niet leuk is om te werken in de natte zompige grond. Ik krijg mooi de kans om spelend met het vroege ochtend licht mooie foto's te maken en het tafereel te filmen en krijg er bijna kippenvel van, dit is zo mooi om dit mee te maken.
Als een jongeman mij vraagt hoe wij dit in Nederland doen geef ik niet direct het complete antwoord want waar die 3 mannen nu al 2 dagen 3 a 4 uur per dag op liggen te zwoegen doe ik met mijn 4 schaar ploeg in minder dan 10 minuten, maar uiteindelijk geef ik toch het complete antwoord en zeg erbij dat wij een oppervlakte nodig hebben die wel bijna 100 keer zo groot is om de kost te verdienen en dagelijks ook veel uren moeten maken.
De dag van aankomst zijn we ook nog naar het punt geweest hier vlak in de buurt waar vroeger een ferry aanmeerde die o.a. naar Kisumu heeft gevaren alwaar we met een schitterend uitzicht op Lake Victoria van de zonsondergang met vissersboten die terugkeren van het meer hebben genoten.
Op zondag zijn we naar een oude 92 jarige geestige maar ligt dementerende oom van Kadogo in Uyoma gegaan die ooit in Denemarken heeft gestudeerd, als je zijn naam googled vind je nog artikelen over malaria waar hij in zijn leven onderzoek naar heeft gedaan. Op een vraag van Kadogo hoe oud een bepaalde dochter van hem is zei hij: vraag dat maar aan mijn vrouw, die had de weeen (verdorie hoe krijg ik pie puntjes op de e?)
Bij hem hebben we ook een bijeenkomst met een plaatselijke groep boeren en tuinders gehad om over hun problemen te praten, ze zijn niet dom en weten goed wat ze moeten doen. Hun grote probleem is water, de grond is pikzwart en zeer vruchtbaar. Tijdens het overleg dring ik aan op samenwerking met andere boeren om tot een oplossing te komen zoals opvangen van het water op het laagste punt in dit vrij vlakke gebied, waarop zij aangeven dat dit niet mogelijk is. Hierop reageer ik door te zeggen dat dit bij ons ook een probleem is maar de aanhouder wint en ze er uiteindelijk allemaal op vooruit gaan. Wij hebben hen gezegd dat als zij zich goed gaan organiseren en draagvlak creeren wij van onze kant ze zullen steunen met het vinden van fondsen en de uitvoering van het project. een extra probleem dit jaar is de late regen tijdens het afrijpen van o.a. de mais waardoor de kolven gaan schimmelen. Het weer is hier ook al jaren van streek zoals op vele andere plekken op de wereld.
s'Aonds rijden we naar Bondo waar we in een splinternieuw hotel logeren in een weelde die wij hier nog niet hebben gekend zoals....... warm water, heerlijk om je nog eens warm te douchen. We genieten van de "westerse geneugten des levens" en gaan slapen.
Als ik s'morgens wakker wordt en mij nog eens heerlijk heb gedouched trek ik mijn vuile broek weer aan en ruik dat ik weer een ben met de doorsnee Afrikanen waar we in het openbaar vervoer mee reizen. We willen naar een project met scholing etc. hier een 35km vanaf gaan en leggen dit uit aan de chauffeur in de matutti die aangeeft dat we het beste met hem mee kunnen rijden en na was het nu fourteen of fortie km over konden stappen en reden aldus terug naar Kisumu. Het viel ons op dat we het landschap herkenden en besloten om na wat kritisch commentaar ons dan maar weer op onze oude stek af te laten zetten........ vandaar dit bericht.

Houdoe,

Wim.