Matatu

Hallo allemaal,

Even iets over het openbaar vervoer. Ik had het ook haringen in een ton kunnen noemen, maar daar kan nog een deksel op en hier kan als het busje vol zit de deur echt niet meer dicht. Een paar dagen geleden was het weer zover, nou ja was...... We stapten in de matuti die eigenlijk al vol zat maar er werden nog een aantal mensen waaronder wij bij gepropt, een oudere dame moest ook nog mee en toen kon de deur echt niet meer dicht. Onder "normale omstandigheden kan alleen de conducteur er niet meer in maar nu hingen ze met z'n drieen buitenboord....... 23 personen in een klein busje. Vervolgens bleef de chauffeur nog een tijdje met een paar mensen wel een minuut of 10, wie weet 20 met een paar mensen staan praten en zaten wij in die hete kookpan zitten. Gelukkig kon ik mij toen nog verplaatsen omdat ik langs de deur zat. Toen hij eindelijk aan reed zaten we vast in een file, vervolgens 100 meter voor een motoragent stapten 2 man uit en werd de vrouw naar binnen geduwd tot de deur dicht ging, de 2 mannen liepen de politieman voorbij en stapten er vlak achter weer in en konden we onze reis naar huis vervolgen.
De controleur stapte in en boog zich over mij heen om er in te kunnen op een manier dat ik mijn hoofd zelfs niet meer kon draaien wat overigens maar een paar minuten duurde.
Dit is de manier waarop de Kenianen dagelijks reizen, altijd hetzelfde in vaak stokoude busjes.
In Kenia mogen geen auto's ouder dan 5 jaar worden ingevoerd met tot gevolg dat er weinig geld is voor fatsoenlijke
auto's en zodoende reiden er veel stokoude auto's rond.
Hans en ik hebben besloten om de terugreis naar Nairobi met het vliegtuig te maken, dit is veel veiliger dan met een bus en bovendien is de terugreis toch al lang zat. We zijn bezig aan onze laatste week en nog aan het kijken wat we nog zullen doen. In ieder geval gaan we vrijdag nog naar de veemarkt een paar dorpen verderop en voor de rest doen we het wat rustig aan mede door het zeer warme weer van begin 30 graden rond de middag.
Straks haal ik mijn colbertjas nog op die ik door een plaatselijke naaister naar persoonlijke wensen, op een trapmachine heb laten maken.
Vervelen doen we ons niet, de zonsondergangen zijn mooi maar gaan heel snel hier zowat op de evenaar die ik gisteren enkele keren binnen een minuut ben gepasseerd, vooral omdat hier foto's van moesten worden gemaakt........ deze kans krijg ik niet elke dag.

Houdoe,

Wim.

P.S. Mam bedankt voor je reactie.