Armoede en rijkdom

Afgelopen donderdag ben ik gaan wandelen met John, mijn gids die gesponsord door Kadowinja de kans krijgt om te studeren. Hij is een vrolijke maar op zijn tijd ook zeer serieuze jonge kerel en bovenal zeer betrouwbaar en zodoende een onmisbare assistent van Kadogo en haar stichting.
We gingen een wandeling maken naar het riviertje in het dal hier in de buurt.
We vertrokken om een uur of 9 met een flesje water de man en ik had wat kleingeld mee eventueel taferelen te fotograferen waar je zonder betalen geen kans voor krijgt... zakelijk zijn ze hier wel. We liepen eerst bergop langs kleine huisjes met wat boerenland vaak niet meer dan 1/4 tot een 1/2ha waar mensen hun brood op verdienen, vaak zie je aan de vorm van de perceeltjes dat er al vaak gedeeeld is in familieverband. Groeten doen ze ons allemaal en ze maken graag een praatje, kortom een gezellige wandeling.
Vanaf boven op de helling kijken we neer op het riviertje waar vrouwen de was aan het doen zijn en vervolgens in het gras en op struiken leggen te drogen en zien vrouwen en mannen water halen in kannen die door vrouwen op hun hoofd over de smalle rotsachtige paden met veel losse stenen naar huis worden gedragen en mannen doen dit werk veelal met ezels die elk 4 kannen van 20liter dragen vrouwen dragen er een van 20 liter. We passeren de rivier en lopen verder en komen langs een schooltje zeer klein met enorm vrolijke en spontane kinderen die in hun klas voor mij zingen. Verdergaand op onze wandeling komen we na een tijdje langs nieuwbouwwoningen omheind met een hoge muur waar glasscherven op zijn gemetseld, we komen er eentje tegen met zelfs stroomdraden op de muren en de toegangspoort als ware het een gevangenis gesloten voor zijn omgeving, geestlijke armoede huist hier zeg ik tegen John, ze zijn afgesloten van de vriendelijke arme mensen die rijk zijn van hart. Een vrouw vertelde me dat ze rijk wilde zijn, ze stond bij haar armoedige huisje en ik zei tegen haar dat rijkdom meer is dan geld en wijs haar op de omheinde vestingen in de omgeving waar mensen afgesloten van de buitenwereld leven in hun materiële welvaart.
Natuurlijk neem ik haar niet kwalijk dat ze rijk wil zijn, als je geen geldzorgen hebt leef je gemakkelijk maar als je voor het geld leeft wordt je leven een hel. Een aantal van die "arme" mensen hebben ook een eenvoudige vaak oude tv waar tussen de sneeuwbeelden door van die lege soaps e.d. te zien zijn.
Verder wandelend begint mijn drinkwater op te raken en eten hebben we ook geen bij ons terwijl de temperatuur stijgt tot ruim 40gr. We zijn zuinig met ons drinkwater en uiteindelijk komen we bij een klein gehucht waar veilig drinkwater te koop is en onderweg koop ik nog 4 bananen die zo op zijn en onze honger enigzins stilt. We vervolgen onze weg maar hebben nog maar weinig over om een matatu naar huis te nemen als we naar huis toe moeten want om ook nog terug te lopen is geen optie.
We bezoeken nog een tante van John, gaan nog naar de grindwinning in de rivier kijken waar 3 mannen bezig zijn om grind met een emmer op te scheppen waarbij ze geheel onder water verdwijnen. Dit grind wordt opgeladen op een vrachtauto zodra het is opgedroogd om vervolgens in de bouw te worden gebruikt.
Dit aanschouwd te hebben lope3n weverder naar de grote weg waar we in een van de matatu's stappen die ons terug brengt naar huis.
We hebben het gered ons geld is op, en komen half uitgedroogd met grote honger thuis aan waar ik zowat 1 liter water in een keer opdrink.
tijdens de wandeling kreeg ik de gedachte dat wat wij hier meemaakte onderweg een beetje het dagelijkse leven van mensen in Afrika is, nl: altijd zuinig zijn met water en voor de arme mensen komt er nog bij dat ze zuinig om moeten gaan met eten en met honger naar bed moeten gaan. Voor mij was er echter een verschil en wel dat ik wist dat als ik thuis kwam er voldoende drinkwater en ook eten zou zijn, mijn dorst en honger duurde deze hete Afrikaanse dagdag maar enkele uren.

Houdoe,

Wim.

P.S. Margot en Rina bedankt voor je reactie.