Catlins en andere gedachten
Door: Wim
13 Februari 2008 | Nieuw Zeeland, Invercargill
Hallo Allemaal,
De berichten schud ik tegenwoordig zo uit mijn mouw, nou ja uit de korte van mijn T-shirt hier natuurlijk.
Allereerst wil ik Rina bedanken voor haar reactie, je moest eens weten hoe vereerd ik me voel dat mijn afscheidsbrief door An wordt voorgelezen bij de uitvaartdienst aanstaande vrijdag, het koste mij geen moeite om iets over Peter op papier te zetten wel meer om een keuze te maken over wat in mijn gedachte aan hem opkwam, we hebben zoveel fijne dingen samen met hem beleefd en neem van mij aan dat ik niet hoef te overdrijven, misschien zul je zeggen van die Harley (scootmobiel)dan, maar ik kan het verdorie ook niet helpen zo zat hij er wel op en ik er naast op mijn fiets ik moest zelf trappen. In gedachte ben ik zeker bij de begrafenis en op deze manier ook mijn gedachte over hem waarvan ik zeker ben dat velen die herkennen, An doe je best,ik geloof niet dat ik het zelf zou kunnen.
Na nog wat telefoontjes gisteren en vanmorgen en pogingen om de brief te faxen en uiteindelijk toch maar te mailen ben ik vanmorgen naar de Catlins gegaan, ik had zelf een paar boterhammen gesmeerd en dacht die lekker op een look out of strand op te eten, toen ik de boterhammen op ging eten bleek er geen beleg op te zitten, had ik toch in mijn verstrooide bui de vekeerde zak mee genomen, een bedelaarsmeeuw luste ze evengoed al vond ik wel dat ook hij/zij ze moeilijk door de strot kreeg, zie foto.
Bij de eerste look out bij Waipapa kwam ik bij monumenten uit voor 131 verongelukte mensen bij een schipbreuk in 1881 en een voor een 26 jarige echtgenote en moeder die gestorven is in 1887, zulke monumenten lees ik altijd als ik die onderweg tegen kom, maar die laatste van die jonge vrouw was heel bijzonder daar lag een klein wit steentje achter het bloemenmotief op het monument, toen kreeg ik de volgende mooie gedachte als ik bij deze monumenten er ook eentje voor Peter bijleg en ging vervolgens op zoek op het strand er lagen er niet veel ik vond er meer dan een wel drie een hele witte een wit geel gekleurde en een grijze en dacht verdorie dit is wit voor geboorte en kinderjaren witgeel voor je jeugd waarin je denkt de hele wereld aan te kunnen en grijs omdat je dit toch verliest, veel ervaringen wijzer en uiteindelijk sterft. Toen ik verder liep zag ik zomaar zonder te zoeken, ik was tevreden over wat ik had gevonden en mijn gedachten daarbij er nog een een grotere in de vorm van een hart en de aftekening daarop die mij doet denken aan een sleutelgat en deze sloeg helemaal op mijn gedachten aan Peter en besloot om deze mee te nemen naar huis en deze dan op zijn graf te gaan leggen als aandenken aan een grote vriend met wie ik vooral ook bij de uitstapjes sinds zijn ziekte, waarin ik aan zijn gelaatsuitdrukkingen en die opgestoken duim zag dat wij er allebei van genoten, dat sleutelgat op die steen is er geen om je van ons af te sluiten maar enkel als afsluiting van jouw aardse leven en door dat sleutelgat kijk jij nog met een knipoog met ons mee, jouw footprint is gemaakt zoals Wil van ome Harrie net als ik ook nazaat van Bieele Wullem het mooi verwoord in zijn reactie.
Hierna ben ik verder gegaan met mijn tocht door de Catlins als een zondagsrijder waar ik in Nederland zo de schurft aan heb als ik ze voort zie hobbelen even goed moe thuiskomend van het in die auto hangen , maarja wat wil je met deze afstanden, toch waren er fietsers bepakt en bezakt die dit van mij mochten denken al waren het er niet veel een paar stellen waarvan een van middelbare leeftijd en een grijzende vrouw alleen van rond rond de vijftig waarvan ik dacht tja jij hoeft je niet op te dutten en je haren te verven om indruk te maken dit is toch wel de ultieme manier, mijn waardering heeft ze in ieder geval, ik fiets graag maar deze afstanden tsjonge jonge.
Een vakantieganger heb ik mij al de tijd nog niet gevoeld maar hier in de witte Toyota tussen al die vakantiegangers, anders zie je hier bijna niemand, voel ik mij er ook een.
De Catlins is een schitterend gebied met veel heuvels, bergen, bossen, schapen en vele baaien compleet met dolfijnen pinquins etc. de dolfijnen kwamen tot nog geen 10 meter bij me toen ik op een rotsplaat stond maar helaas niet boven water waardoor ik genoegen moest nemen met een foto van een boven het water uitstekende vin, een Duitse fraulein zij me dat ze smorgens aan de mensen hun voeten lagen maarja wat heb ik daar nu aan.
Al spoedig was mijn memorie kaart vol en ik besloot een nieuwe gaan te halen nog eentje extra is ook gemakkelijk nietwaar?
Toen maar doorgereden naar Owaka 25km dat is te doen en gelukkig bij de eerste shop zag ik een reclamebord van Kodak, een memorie kaart daarvoor moet je in Balclutha zijn zei ze, nou dacht ik om deze schitterende omgeving een beetje vast te kunnen leggen heb ik ook dat er wel voor over, Balclutha is per slot van rekening een redelijk grote plaats en die 33km stelt hier toch niet zoveel voor en dat continue bochten rijden is mij tot hiertoe ook gelukt, kom ik in Balclutha aan winkels dicht, maar toch heb ik wat leuke foto's kunnen maken.
Mart en Mariet, Jack en Cor en Wil bedankt voor jullie fijne reacties.
Houdoe,
Wim
De berichten schud ik tegenwoordig zo uit mijn mouw, nou ja uit de korte van mijn T-shirt hier natuurlijk.
Allereerst wil ik Rina bedanken voor haar reactie, je moest eens weten hoe vereerd ik me voel dat mijn afscheidsbrief door An wordt voorgelezen bij de uitvaartdienst aanstaande vrijdag, het koste mij geen moeite om iets over Peter op papier te zetten wel meer om een keuze te maken over wat in mijn gedachte aan hem opkwam, we hebben zoveel fijne dingen samen met hem beleefd en neem van mij aan dat ik niet hoef te overdrijven, misschien zul je zeggen van die Harley (scootmobiel)dan, maar ik kan het verdorie ook niet helpen zo zat hij er wel op en ik er naast op mijn fiets ik moest zelf trappen. In gedachte ben ik zeker bij de begrafenis en op deze manier ook mijn gedachte over hem waarvan ik zeker ben dat velen die herkennen, An doe je best,ik geloof niet dat ik het zelf zou kunnen.
Na nog wat telefoontjes gisteren en vanmorgen en pogingen om de brief te faxen en uiteindelijk toch maar te mailen ben ik vanmorgen naar de Catlins gegaan, ik had zelf een paar boterhammen gesmeerd en dacht die lekker op een look out of strand op te eten, toen ik de boterhammen op ging eten bleek er geen beleg op te zitten, had ik toch in mijn verstrooide bui de vekeerde zak mee genomen, een bedelaarsmeeuw luste ze evengoed al vond ik wel dat ook hij/zij ze moeilijk door de strot kreeg, zie foto.
Bij de eerste look out bij Waipapa kwam ik bij monumenten uit voor 131 verongelukte mensen bij een schipbreuk in 1881 en een voor een 26 jarige echtgenote en moeder die gestorven is in 1887, zulke monumenten lees ik altijd als ik die onderweg tegen kom, maar die laatste van die jonge vrouw was heel bijzonder daar lag een klein wit steentje achter het bloemenmotief op het monument, toen kreeg ik de volgende mooie gedachte als ik bij deze monumenten er ook eentje voor Peter bijleg en ging vervolgens op zoek op het strand er lagen er niet veel ik vond er meer dan een wel drie een hele witte een wit geel gekleurde en een grijze en dacht verdorie dit is wit voor geboorte en kinderjaren witgeel voor je jeugd waarin je denkt de hele wereld aan te kunnen en grijs omdat je dit toch verliest, veel ervaringen wijzer en uiteindelijk sterft. Toen ik verder liep zag ik zomaar zonder te zoeken, ik was tevreden over wat ik had gevonden en mijn gedachten daarbij er nog een een grotere in de vorm van een hart en de aftekening daarop die mij doet denken aan een sleutelgat en deze sloeg helemaal op mijn gedachten aan Peter en besloot om deze mee te nemen naar huis en deze dan op zijn graf te gaan leggen als aandenken aan een grote vriend met wie ik vooral ook bij de uitstapjes sinds zijn ziekte, waarin ik aan zijn gelaatsuitdrukkingen en die opgestoken duim zag dat wij er allebei van genoten, dat sleutelgat op die steen is er geen om je van ons af te sluiten maar enkel als afsluiting van jouw aardse leven en door dat sleutelgat kijk jij nog met een knipoog met ons mee, jouw footprint is gemaakt zoals Wil van ome Harrie net als ik ook nazaat van Bieele Wullem het mooi verwoord in zijn reactie.
Hierna ben ik verder gegaan met mijn tocht door de Catlins als een zondagsrijder waar ik in Nederland zo de schurft aan heb als ik ze voort zie hobbelen even goed moe thuiskomend van het in die auto hangen , maarja wat wil je met deze afstanden, toch waren er fietsers bepakt en bezakt die dit van mij mochten denken al waren het er niet veel een paar stellen waarvan een van middelbare leeftijd en een grijzende vrouw alleen van rond rond de vijftig waarvan ik dacht tja jij hoeft je niet op te dutten en je haren te verven om indruk te maken dit is toch wel de ultieme manier, mijn waardering heeft ze in ieder geval, ik fiets graag maar deze afstanden tsjonge jonge.
Een vakantieganger heb ik mij al de tijd nog niet gevoeld maar hier in de witte Toyota tussen al die vakantiegangers, anders zie je hier bijna niemand, voel ik mij er ook een.
De Catlins is een schitterend gebied met veel heuvels, bergen, bossen, schapen en vele baaien compleet met dolfijnen pinquins etc. de dolfijnen kwamen tot nog geen 10 meter bij me toen ik op een rotsplaat stond maar helaas niet boven water waardoor ik genoegen moest nemen met een foto van een boven het water uitstekende vin, een Duitse fraulein zij me dat ze smorgens aan de mensen hun voeten lagen maarja wat heb ik daar nu aan.
Al spoedig was mijn memorie kaart vol en ik besloot een nieuwe gaan te halen nog eentje extra is ook gemakkelijk nietwaar?
Toen maar doorgereden naar Owaka 25km dat is te doen en gelukkig bij de eerste shop zag ik een reclamebord van Kodak, een memorie kaart daarvoor moet je in Balclutha zijn zei ze, nou dacht ik om deze schitterende omgeving een beetje vast te kunnen leggen heb ik ook dat er wel voor over, Balclutha is per slot van rekening een redelijk grote plaats en die 33km stelt hier toch niet zoveel voor en dat continue bochten rijden is mij tot hiertoe ook gelukt, kom ik in Balclutha aan winkels dicht, maar toch heb ik wat leuke foto's kunnen maken.
Mart en Mariet, Jack en Cor en Wil bedankt voor jullie fijne reacties.
Houdoe,
Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
