Coromandel

Maandagmorgen ben ik voor twee dagen naar de Coromandel gegaan alwaar ik bij Thames in de bergen richting de Pinacles ben gewandeld waar ook nog een aantal kauribomen staan wel niet zo groot en oud als de alom bekende, nou ja wandelen het was wel stevig klimmen en dalen en af en toe over de rotsblokken de rivier oversteken en weer denk ik eraan om de volgende keer een meerdaagse wandeling te gaan maken maar dan wel met nog iemand erbij want als je per ongeluk uitschiet op een rots of zo ben je dan tenminste niet alleen, hoewel je wel bij het informatie punt moet melden zodat men je wel gaat zoeken als je niet terug komt, zo vroeg een van de medewerkers mij onderweg of ik een vrouw had gezien waarnaar hij op zoek was, ik had haar inderdaad gezien, ze werd vriendelijk door hem begroet.
Vandaar ben ik verder omhoog gereden naar Coromandel Town waar ik de laatste trein heb gemist, ik kon de volgende morgen wel mee maar ik had te veel zin om de volgende morgen de zonsopgang aan de de Hot water beach te zien aan de oostkust en die was inderdaad prachtig ik was al om zes uur daar het was werkelijk schitterend, ik liep er blootvoets en dacht als ik koude voeten krijg zoek ik een warmwater bron die je hier als je een beetje graaft kunt vinden en dacht probeer het maar bij de rotsen daar zoekt het hete water zich misschien het makkelijkste een weg, dit klopte ik ging er staan en hoefde niet te graven het werd zelfs erg heet onder mijn voeten, het uit de grond komende water was kokend heet. Er waren al meer mensen op het strand door het opkomende water waren de golven hoog en waren er al mensen aan het surfen en ook aan het wandelen.
Vandaar ben ik naar de Cathedral Cave gegaan te voet blootvoets in de sandalen dit werd op de terugweg wel een beetje pijnlijk maar was de moeite waard, wat een geweldig strand is dit, op de terugweg werd het drukker de toeristen begonnen te komen, ik zag zelfs een verliefd stel in de verte in een innige omhelzing en dacht zie ik dit goed heeft die man grijze haren en jawel hoor toen ik hen naderde zag ik dat ze ouder waren als ik, toen ik terug was vertelde ik dit tegen Wil en die zij misschien is dit verandering van spijzen en dat doet eten waarop ik antwoorde, een tijd niet eten ook.
Na het bezoek hier ben ik rustig verder gereden en omdat ik zulke prachtige dingen had gezien kon de rest mij ondanks alle schoonheid minder boeien, onderweg dacht ik wel nog als An en ook Rien en Wiel om alsnog in het kader van de door ons voorgenomen wederzijdse zilveren huwelijksreis overkomen zouden wij hier nog heerlijk kunnen genieten van dit schitterende land en hoef ik voorlopig niet terug.
Achter Tauranga heb ik nog effe stilgestaan bij Te Omeka Pa look out point alwaar je een prachtig uitzicht hebt over de Waikato en ben vervolgens naar Herm Vissers en Harrie en Stien Scheres gereden om de Meijelse OVM kalenders af te geven, Stien vroeg weer gelijk of ik bleef eten en dit kun je hier echt niet afslaan, de pannekoeken met ijs (op mijn advies) smaakte heerlijk dit moest ook Harrie bekennen, Stien bedankt. O ja ik heb ook nog foto's van hun gemaakt die ik net zoals die van Herm en zijn geliefde vrouw onder hun familie in Nederland zal verspreiden.
De dagen die mij nog resten wil ik niet aftellen maar ik besef dat het bijna voorbij is, misschien nog een bericht en dan moet ik zaterdag echt terug naar huis, jammer.

De foto's zijn onder andere genomen bij Hotwater Beach en de Cathradrel Cave.

Houdoe,

Wim.