Eerst Hampi zien..........en dan sterven.

Dit was de eerste gedachte die bij mij opkwam toen ik op een heuvel, gevormd door een enorme rotsblok stond omgeven door oude tempels waarvan de oudste meer dan 1000 jaar oud zijn.
Die gedachte kreeg ik niet voor niets, dit moet je gezien hebben,Hampi staat oop de wereld erfgoedlijst van Unesco en terecht. Het ligt in een vulcanisch landschap waar door de vele explosies miljoenen jaren geleden in een vrijwel vlak landschap vanaf Goa een lanschap is ontstaan dat bezaaid is met stenen van vaak kollossale omvang. Eens tot 1600 was deze stad het hart van een groot rijk van waaruit handel werd gedreven met o.a. ook Europa, thuis vertel ik meer hierover.
Deze gedachte had ook te maken met de reis per bus hier naartoe die ruim 4 uur langer duurde als gepland, wij Mariet en ik vertrokken om 21.00 uur vanuit Margao en arriveerden de volgende dag om 12.30 uur in Hampi i.v.m. o.a. een afgesloten hoofdweg, binnenweg en 2 liohte ongevallen onderweg.De reis ging over een zeer drukke weg waar we de hele nacht een aaneengesloten colonne vrachtwagens tegenkwamen die rakelings passeerden, en wij achterin gelegen regelmatig ons hoofd stootten aan de bovencabine.
De gedachte dat ze je niet komen halen voor je tijd is gekomen zorgde er misschien wel voor dat we geen angst kenden. Op de terugreis die begon met een tuk tuk waarvan de chauffeur met vrouw en baby van 5 maanden ons uitnodigde voor een trip naar een natuurpark met zwarte beren, waarvan we er 2 hebben gezien en vervolgens een reis naar Hospet om nooit te vergeten door een gigantisch granietmijnen landschap over een totaal kapot gereden weg waar wij overheen moesten.
Regelmatig bleef de mooi aangeklede tuk tuk waarop de chauffeur bezonder trots was steken en hij eruit getrokken moest worden door ons en zijn vrouw. De reistijd leek hierdoor uren te duren en toen eindelijk de verharde weg in zicht kwam werden we ten onrechte zeer blij. Dit was van korte duur want we kwamen ook hier tussen het zeer drukke vrachtverkeer terecht met ossewagens, brommers, auto's en ook nog eens over de weg lopende koeien die werkelijk geen stap aan de kant gaan waardoor ons tuk tukje regelmatig van de weg werd gedrukt door vooral de niets ontziende vrachtwagenchauffeurs etc. etc.
In Hospet aangekomen vanwaaruit wij de volgende dag naar Margao terug zouden keren met de trein gaven we de chauffeur een stevige beloning van 1000 roepies i.p.v. de afgesproken 150 zoals afgesproken. Wij hopen dat ze levend thuis in Hampi zijn aangekomen, het was n.l. al duister toen ze terug moesten keren.
Jullie begrijpen dat dit slechts een kleine annecdote is uit onze onvergetelijke tocht naar Hampi.

Deze week gaan we nog naar o.a. old Goa en bereiden we ons verder rustig voor op onze terugreis.

Bedankt voor de reacties.

Houdoe,
Wim.