Peter vaarwel
Door: Wim
11 Februari 2008 | Nieuw Zeeland, Invercargill
Het is nu maandagmorgen, ik heb goed geslapen na een slapeloze nacht, voor mij zondag avond om half 10 belde Rina mij op dat Peter rustig is ingeslapen aan haar zijde, Geert en ik waren toen op bezoek bij een jong Zwitsers echtpaar Bertiena en Rafael die bij Riversdale een farm runnen, het was er erg gezellig er waren een Zwitserse jongeman die bij hen werkt en een Zuid Duitse jongeman die ook een tijdje op vakantie(werk) bij hen verblijft, het was er erg gezellig we hebben veel gelachen en heerlijk gegeten, ondanks dat ik in gedachte bij Peter was wachtend op een telefoontje van Rina of An, bij een rondgang op de farm van een andere Zwitser die Frei heet, en de farm bij hem belde Rina me op dat een paar uur daarvoor Peter was overleden, mij gaf dit een gevoel van berusting. De nacht ervoor kon ik niet slapen, ik was met mijn gedachte bij Peter en zijn familie, en heb enkele uren rondgelopen door de weilanden waar in eerste instantie de heldere sterrenhemel mij vergezelde, maar al spoedig werd het pikke donker door de toenemende bewolking, dit paste bij de sfeer waarin ik verkeerde, de vele gedachten en herinneringen aan Peter, nu in de laatste uren van zijn leven, voor mij een hele grote vriend die ik nooit meer in levende lijve zal zien, die ondanks zijn belabberde gezondheid opgewekt bleef.
O zo graag had ik nog met hem, ik op de fiets en hij op z'n scootmobiel, waarop hij zijn benen vaak wegstak alsof hij op een harley zat, rondgereden in de natuur, en hem o.a. verteld over deze reis die zo een grote indruk op mij maakt maar nu wel echt een heel bijzondere gaat worden, waar ik nu nog veel intenser van zal gaan genieten en draag hem bij deze dan tevens ook op aan Rina en hun zonen Wouter en Thijs en hun vriendinnen die ik alle kracht toewens maar eigenlijk niet hoef toe te wensen, om verder te gaan, want die kracht heeft Peter hun al gegeven.
Rina, Wouter, Thijs, hun vriendinnen en familie en vrienden heel veel sterkte.
In gedachte blijf ik hier aan de andere kant van de wereld dicht bij jullie.
Heel erg jammer vind ik het dat ik bij Peter zijn afscheid niet aanwezig kan zijn, ik zet mijn reis voort met de wetenschap dat Peter dit niet anders zou willen, hij zou zeggen op zijn spraak computer " ik geef er niks om" (zijn lijfspreuk) dat je er niet bent en vervolgens goedkeurend zijn duim opsteken.
P.S.
Voor alle andere lezers van mijn dagboek, ik moet dit hier opschrijven omdat dit een grote impact heeft op de rest van mijn reis. Het verblijf bij Geert zal een paar dagen langer duren omdat ik vanaf hier makkelijker contact heb met An en Peter zijn familie.
Gegroet vanuit Nieuw Zeeland,
Wim.
O zo graag had ik nog met hem, ik op de fiets en hij op z'n scootmobiel, waarop hij zijn benen vaak wegstak alsof hij op een harley zat, rondgereden in de natuur, en hem o.a. verteld over deze reis die zo een grote indruk op mij maakt maar nu wel echt een heel bijzondere gaat worden, waar ik nu nog veel intenser van zal gaan genieten en draag hem bij deze dan tevens ook op aan Rina en hun zonen Wouter en Thijs en hun vriendinnen die ik alle kracht toewens maar eigenlijk niet hoef toe te wensen, om verder te gaan, want die kracht heeft Peter hun al gegeven.
Rina, Wouter, Thijs, hun vriendinnen en familie en vrienden heel veel sterkte.
In gedachte blijf ik hier aan de andere kant van de wereld dicht bij jullie.
Heel erg jammer vind ik het dat ik bij Peter zijn afscheid niet aanwezig kan zijn, ik zet mijn reis voort met de wetenschap dat Peter dit niet anders zou willen, hij zou zeggen op zijn spraak computer " ik geef er niks om" (zijn lijfspreuk) dat je er niet bent en vervolgens goedkeurend zijn duim opsteken.
P.S.
Voor alle andere lezers van mijn dagboek, ik moet dit hier opschrijven omdat dit een grote impact heeft op de rest van mijn reis. Het verblijf bij Geert zal een paar dagen langer duren omdat ik vanaf hier makkelijker contact heb met An en Peter zijn familie.
Gegroet vanuit Nieuw Zeeland,
Wim.
-
11 Februari 2008 - 09:04
Corne & Rian:
hoi wim,
dagelijks houden we je ervaringen bij en genieten van je verhalen, we vragen ons af heb je je tweede beroep (schrijver)niet gemist. wel schrokken we enorm van het nieuws van peter, we weten dat hij heel veel voor je betekend en dat je graag met hem op pad ging.toen we an belde op zondag hoorde we dat peter al was overleden, we dachten en zeiden meteen ojee hoe moet jij je nu voelen in zo'n ver land ver weg van iedereen en vooral ver weg van peter waar je toch heel graag nog even afscheid was gaan nemen. wim wij wensen je heel veel sterkte en probeer toch nog te genieten van je reis.ook an en de fam. van peter sterkte.
groetjes rian en corne -
11 Februari 2008 - 18:05
Rina:
Hoi Wim
Ik heb het zo druk de hele dag dat ik nu pas een berichtje naar je toe kan sturen. Jij was de beste vriend die Peter zich kon wensen en Peter heeft ook enorm genoten van alle uitstapjes met jou.Ook jouw meeleven en meedenken deden ons erg goed. Het was geweldig dat jij zelfs een aanhangwagentje voor Peter's scootmobiel maakte. Wim ik wil je bedanken voor alles wat je voor Peter en mij gedaan hebt en geloof maar dat Peter dit ook erg gewaardeerd heeft. Ik hoop dat je nog een fijne vakantie hebt en tot ziens of tot hoors. Groetjes, Rina -
11 Februari 2008 - 23:27
Willow:
Hoi Wim
We zien je binnenkort wel een keer verschijnen, maar voor nu ook sterkte en beste wensen voor jou. Neem je de tijd, de deur staat hier toch konstant open.
Woorden schieten vaak te kort, maar gevoelens gaan toch nooit verloren. Voor mij zweven die "boven" ons vaak kleinzielige en vaak slecht doordacht dagelijkse bestaan, en zijn op die manier toch voor ons beschikbaar en ook bereikbaar. Zo ook de gevoelens van jou naar Peter en die van Peter naar jou. Ronddwalend op de farm, of eigenlijk meer als je jezelf de kans geeft, waar je je ook maar bevindt, geeft je de mogelijkheid om die "ruimte" "boven" ons dagelijkse bestaan binnen te treden.En op een gegeven moment maakt fysieke aanwezigheid dan ook niet echt meer uit. De footprint is gemaakt en leeft in je voort. En daar kun je konstant naar terugkeren en er kracht uit putten.
Het is nu, vandaag, precies 19 jaar geleden dat Marleen's vader overleed. Wij waren op het Zuidereiland, gestrand in ons tentje langs de kant van een verlaten weg door konstante regenval, en wij konden niet een twee drie "gevonden" worden. (De politie was ingeschakeld om ons te zoeken enz.) Wij waren te laat voor de begrafenis en konden niet met de rest afscheid van hem nemen. Hoe het voor Marleen is, weet ik niet, ik kan het haar niet direkt vragen, ze is op haar werk, maar ik "communiceer" nog vaak met Marleen's vader. Ik ben blij dat hij "een hand op mijn schouder" heeft.
Wim, of je nou een kaars opsteekt voor Peter, een bloem in een vaas zet voor hem, of in gedachte met Peter Pebbly Hills opsjokt, het is allemaal goed. Enjoy your thoughts with him.
Ik begrijp dat "de rest van Nederland", mensen die ik niet ken, mijn reaktie ook zal lezen. That's fine, I'm at ease with that.
Speciale groeten aan alle direkt betrokkenen, Rina en familie en zo voort. En dat jullie allemaal steun en kracht, en ook gewoon gezellige lachsalvo's mogen vinden in de herinneringen aan Peter's verblijf op aarde.
Wil
(van Harrie van Bieele Wullem)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
